قُدسي شدن، تنها ويژه فرشتگان و آدميان پرهيزکار نيست؛ آنجا که خواست خدا باشد، زمان و مکان و پديدههاي به ظاهر بيجان نيز ميتوانند چهرهاي قدسي به خود گيرند و مورد تکريم و اهتمام فرشتهها و انسانها واقع شوند؛ روز بيست و پنجم ذيالقعده، روز دحوالارض است.
به تعبير عارف بزرگ سيد بن طاوس: «اِنَّ لِاَوقاتِ الْقَبُولِ اَسْراراً لِلّهِ جَلَّ جَلالُهُ ما تُعْرِفُ اِلّا بِالْمَنْقُولِ؛ همانا وقتهاي پذيرش را اسراري است که از آنِ خداست و جز به ايات و روايات شناخته نمي شوند».
روز دحوالارض، مورد توجّه فراوان اهل بيت ـ عليهم السلام ـ بوده است و درباره فضيلتها و اعمال اين روز احاديثي وارد شده است که در اين نوشتار بدان اشاره خواهيم کرد.
مفهومشناسي دحوالارض
«دحوالارض را به گسترش زمين از زير کعبه تفسير کردهاند.»[2] امام رضا(ع) دراينباره ميفرمايد:«روز بيست و پنجم ذيقعده (روز دحوالارض) روز ولادت ابراهيم خليل(ع) و عيسي مسيح(ع) است و روزي است که زمين از زير کعبه گسترده شده است».
همچنين نقل شده است که در چنين روزي حضرت آدم(ع) به زمين هبوط کرده است.
آداب و اعمال روز دحوالارض
برخي از اعمال و آداب روز بيست و پنجم ذيالقعده عبارتند از:
1. روزه گرفتن
2. ذکر فراوان خدا
3. خواندن دو رکعت نماز، نزديک ظهر به اين کيفيت:
در هر رکعت بعد از حمد پنج مرتبه سوره الشّمس بخواند و آنگاه بعد از سلام نماز بگويد:«لا حَوْلَ و لا قوَّهَ اِلّا بِالله العلي العظيم» و سپس اين دعا را بخواند:يا مُقيلَ الْعَثَراتِ اَقِلْني عَثْرَتي يا مُجيبَ الدَّعَواتِ اَجِبْ دَعْوَتي يا سامِعَ الْاَصْواتِ اِسْمَعْ صَوْتي وَ ارْحَمْني و تَجاوَزْ عَنْ سَيئاتي وَ ما عِنْدي يا ذَالْجَلالِ وَ الْاِکْرام.
اي درگذرنده لغزشها، از لغزشم درگذر! اي اجابتکننده دعاها! دعايم را مستجاب کن! اي شنواي آوازها! صدايم را بشنو و به من رحم کن و از بديهايم و آنچه نزد من است درگذر! اي صاحب جلالت و بزرگواري.
4. خواندن دعايي که با اين عبارت شروع ميشود: اللّهمّ يا داحِي الْکعبهَ وَ فالِقَ الْحَبَّه...
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها :ادامه مطلب